Project Description
برخی از والدین بیان می کنند : ((من بی وقفه در خدمت فرزند خود هستم و از انجام هیچ کاری برای او مضایقه نمی کنم اما او همیشه خواسته جدیدی دارد و برای رسیدن به آن خواسته بی تابی می کند . در مهمانی یا جمع دوستانش انتظار دارد که دیگران مطابق میل او رفتار کنند و هرچه را که می خواهد به او بدهند حتی اگر به قیمت گریه و برهم زدن مهمانی باشد! من همیشه با او با محبت رفتار کرده ام، اما در تعجبم که چرا فرزندم انقدر لوس و حق به جانب است ! این رفتارهای او مرا کلافه کرده و نمی دانم باید چکار کنم))؟
بسیاری از والدینی که در تربیت فرزندان خود بیش از هر چیز بر محبت تاکید دارند، معمولا به حرف شنوی و شکل گیری شخصیت کودک کم توجهی می کنند. آنها غالبا نمی توانند در هیچ شرایطی به فرزند خود نه بگویند و خواسته او را رد کنند. همین سبک رفتاری در تربیت کودک باعث می شود که او هرگز محدودیتی برای خود متصور نشود و خود را همواره محق بداند
از طرفی زمانی که بچه متوجه می شود که همواره مورد توجه پدر و مادر قرار دارد و آنها همیشه مطابق میل او رفتار می کنند، دایره خواسته های خود را گسترش می دهد و والدین نیز بی هیچ مخالفتی این درخواست ها را اجابت می کنند تا او را خشنود سازند. والدین تصور می کنند با این کار خود به کودک محبت می کنند اما در واقع در حال آسیب زدن به کودک خود هستند
:پس به صورت خلاصه دلایل لوس شدن فرزند شما میتواند
تامین آنی تمام خواسته های او
جبران خستگی و عدم حضور فیزیکی والدین با خرید هدیه و دادن پول زیاد به کودک
داشتن دوستان لوس و یادگیری از رفتار آنان
والدین هلکوپتری و بیش از حد محافظ
تامین خواسته های کودک برای جلوگیری از گریه، دعوا و سروصدای او
عدم آموزش رفتار صحیح و ادب اجتماعی به کودک
لوس بودن چه تبعاتی دارد؟
ناتوانی در مشارکت و کارگروهی
مصرف گرایی و بی تلاشی
تنبل شدن
از دست دادن دوستان و روابط اجتماعی
بی مسئولیتی و ناتوانی در هدایت یک زندگی به صورت مستقل
آیا با بزرگ شدن بچه ها، این لوس بودن از بین میرود؟
نه تنها با بزرگ شدن بچه ها این رفتارها کمرنگ نمیشود بلکه بدلیل حضور بیشتر در اجتماع رفتارهای آسیب زننده شان بیشتر نمایان می شود. چنین کودکانی در آینده تبدیل به افرادی متوقع می شوند که سعی دارند دیگران را تحت کنترل خود درآورند و
کمتر معنای صبر را درک می کنند. معمولا در بزرگسالی قوانین اجتماعی را زیر پا می گذارند و قادر به سازگاری با محیط های جدید نیستند. غالبا از اعتماد به نفس کمی برخوردارند و بسیار زودرنج و حساسند. آنها در نقش های مختلف بزرگسالی (همسر، والد، همکار ،دوست و…… ) به خوبی ظاهر نمی شوند و در برخورد با مشکلات سریعا عقب نشینی می کنند در نتیجه احساس شکست و حقارت را مدام تجربه می کنند
:شش راهکار که به شما کمک می کند رفتار لوس فرزندتان را تغییر دهید
یک: اگر تا به امروز محبت بی حد و مرز و اجابت خواسته های کودک اولویت شما بوده از امروز باید این رفتار را تغییر دهید و رفتار قاطعانه تری با فرزند خود داشته باشید. توجه کنید که رفتار قاطعانه به معنی رفتار خشونت آمیز و یا رد تمام خواسته های کودک نیست، بلکه به معنی این است که محبتی معقول نسبت به فرزند خود داشته باشید
دو: در برابر خواسته هایی که با ارزش های شما سازگار نیست بایستید و به او نه بگویید. مثلا اگر نظم برای شما یک ارزش است و کودک شما با گریه از جمع کردن اسباب بازی هایش امتناع می کند، در برابر این خواسته او کوتاه نیایید و برایش توضیح دهید که صرفا می تواند در قسمت مشخصی از خانه اسباب بازی ها را پخش کند نه تمام خانه
سه: فرصت دوست یابی و ارتباط با همسالان را برای او فراهم کنید. با این کار تعامل با دیگران و قوانین اجتماعی را می آموزد و متوجه می شود که دیگران هم حقوقی دارند
چهار: اگر تا کنون قوانینی در خانه نداشتید از امروز می توانید قوانینی وضع کنید و آنها را با کودک خود در میان بگذارید و از او بخواهید که این قوانین را رعایت کند. خوب است بدانید که وجود قانون در زندگی به کودک احساس امنیت می دهد و او را برای حضور در اجتماع آماده می کند. مثلا اگر برای تماشای تلویزیون تا کنون محدودیتی وجود نداشت، می توانید طبق توافقی با فرزندتان لیستی از برنامه های مورد علاقه کودک تهیه کنید و با توجه به محدودیت زمانی که در نظر دارید، به او اجازه دهید که صرفا در زمان پخش آن برنامه تلویزیون را روشن کند و به تماشای برنامه بنشیند
پنجم: آنکه سعی کنید به مرور و متناسب با سن کودک خود به او مسئولیت هایی بدهید. از پهن کردن سفره یا جمع کردن وسایل اتاق یا کمک کردن در هر کار دیگری. این مسئولیت حتی اگر در ابتدا خیلی کوچک باشد بازهم قدم خوبی برای شروع است
ششم: هنر صبوری را به او آموزش دهید. قدم به قدم تلاش کنید تا او یاد بگیرد برای خا=واسته های خود باید صبر و تلاش داشته باشد
در نهایت به شما توصیه می کنم که اگر کودک مراقبینی غیر از شما دارد مانند: مادربزرگ، پدربزرگ و پرستار ووو راجع به تصمیم جدید خود برای تغییر روش تربیتی با آنها صحبت کنید و از ایشان بخواهید تا با شما همراه شوند
ضمنا به خاطر داشته باشید که هیچ تغییری به یکباره رخ نمی دهد و تغییر رویه مستلزم استمرار و صبوری ست و مطمئن باشید آنقدر والدین قوی و کارآمدی هستید که این مسئله را بخوبی مدیریت کنید و فرزندانی سالم و شاد تربیت کنید